Μικρός οικισμός κτισμένος σε υψόμετρο περίπου 107μ. και σε απόσταση 4χλμ. από την Κυπαρισσία. Έχει περί τους 460 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία και ειδικότερα την καλλιέργεια μπάμιας και την ελαιοκαλλιέργεια. Το χωριό, εξάλλου, παράγει ένα από τα καλύτερα ελαιόλαδα της χώρας.

Πρόκειται για ένα από τα πλέον ιστορικά και γραφικά χωριά της Μεσσηνίας. Για την ονομασία του υπάρχουν πολλές εκδοχές, όπως ότι προέρχεται από κάποιον Αρμένιο μεγαλοτσιφλικά, ή από τους Αρμένιους μετοίκους της Βυζαντινής περιόδου, ή από τον ενετικό στόλο, που έφτασε εκεί το 17ο αιώνα (όταν το χωριό βρισκόταν πιο κοντά στην ακτή) και “αρμένιζε” στο πέλαγος, προκαλώντας το θαυμασμό των ντόπιων.

Στα ανατολικά του υψώνεται το βουνό Γεράνιο. Παλαιότερα, το χωριό  βρισκόταν πιο δυτικά, στη σημερινή τοποθεσία «Πρίντζιπα», όπου υπάρχει και πηγή που αναβλύζει από τους βράχους. Στην περιοχή ανακαλύφθηκε κίονας αρχαίου ναού του 3^ου π.Χ. αιώνα, ο οποίος μετά την επικράτηση του χριστιανισμού μετατράπηκε σε χριστιανικό. Εδώ λέγεται ότι ο ίδιος ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε κτίσει επιβλητικό ναό, ο οποίος υπήρχε έως τα τέλη του 19^ου αιώνα. Στην κεντρική πλατεία δεσπόζει η εκκλησία των Αγίων Πάντων του 1877 και δίπλα της ορθώνεται μνημείο ηρώων αφιερωμένο σε όλους τους πεσόντες του χωριού. Το εκκλησάκι της Παναγίας του Καπουτσί εορτάζει κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου και προσφέρεται στους πιστούς λουκούμι, καθολικό έθιμο που αναβιώνει και προέρχεται από την εποχή που ο ναός ανήκε στο τάγμα των Καπουτσίνων μοναχών.

Το Σάββατο πριν τις 15 Αυγούστου, το χωριό εορτάζει τη Γιορτή της Μπάμιας και προσφέρει στους επισκέπτες μπάμιες ψητές, ενώ την τελευταία Κυριακή των Αποκρεών διοργανώνει αποκριάτικο γλέντι με φαγητό και ποτό. Βόρεια του χωριού βρίσκεται το εκκλησάκι της Παναγίτσας του Λουτρού με εξαιρετικές παλαιότατες εικόνες. Στο δρόμο που οδηγεί στο χωριό Περδικονέρι διακρίνεται παραδοσιακός νερόμυλος, που λειτουργούσε μέχρι το 1955 με το νερό της πηγής «Μάννα».