Ορεινό χωριό σε υψόμετρο 377μ. με 360 κατοίκους και σε απόσταση 24χλμ. από την Κυπαρισσία. Η περιοχή κατοικείτο από τους προϊστορικούς χρόνους, καθώς το 1883 ήρθαν στο φως κυκλώπεια τείχη μήκους 1χλμ. στη θέση Αγριλιές. Έχουν επίσης ανακαλυφθεί όστρακα της Λίθινης Εποχής και άφθονη κεραμική. Σημαντικό είναι και ένα μαρμάρινο αγαλματίδιο γυμνού εφήβου, καθώς και ένας ανδρικός κορμός από λευκό μάρμαρο, ένα ακέφαλο ακρωτηριασμένο μαρμάρινο άγαλμα γυναίκας με πολύπτυχο χιτώνα και λίθινα εργαλεία.
Η βυζαντινή εκκλησία της Θεοτόκου του 10ου αιώνα κοσμείται με θαυμάσιες τοιχογραφίες. Ακριβώς δίπλα βρίσκεται και ο ναός του Αγ. Δημητρίου του 1825. Άλλα ενδιαφέροντα ευρήματα προέρχονται από την Ενετική περίοδο. Επί Βυζαντινής περιόδου στην παλαιά ακρόπολη της πόλης είχε κτιστεί το περίφημο Κάστρο του Αετού. Το 1454 το χωριό καταστράφηκε από τον Μωάμεθ τον Πορθητή, ενώ το 1647 καταστράφηκε για δεύτερη φορά από τους Τούρκους στη διάρκεια επανάστασης των τοπικών πληθυσμών. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1945, τα γερμανικά στρατεύματα βομβάρδισαν και στη συνέχεια πυρπόλησαν το χωριό ως αντίποινα για το θάνατο Γερμανών στρατιωτών από τους αντάρτες.
Σήμερα πρόκειται για ένα γραφικό χωριό με πολλά πέτρινα σπίτια, ένα χωριό μαρτυρικό λόγω της απίστευτης θηριωδίας των Γερμανών. Η γύρω περιοχή χαρακτηρίζεται από άφθονα νερά και αιωνόβια πλατάνια.