Ανάμεσα σε Αργολίδα και Αρκαδία, αποτελεί «κρίκο» στην ορεινή αλυσίδα που ενώνει τον Κορινθιακό με τον κάμπο της Αργολίδας. «Γείτονές» του είναι το όρος Τραχύ, στα βόρεια, το Αρτεμίσιο, στα νότια, και το οροπέδιο της Μαντίνειας στα δυτικά. Σημειώνει το μεγαλύτερο υψόμετρό του στα 1.755 μ. και την κορυφή «Λεσοβίτι», ενώ άλλα σημαντικά γεωγραφικά σημεία αναφοράς είναι η κορυφή «Φραγκοκούκουρα» (1.647 μ.). και τα οροπέδια «Αρμενιά» και «Γουπάτα». Κοιτώντας ΒΔ διακρίνονται ο Χελμός, η Ντουρντουβάνα, ο Ολίγυρτος και το όρος Γκριμπίνι.

Εδώ, το 294 π.Χ., ο βασιλιάς της Σπάρτης Αρχίδαμος Δ’ εμπόδισε τον Δημήτριο τον Πολιορκητή να προχωρήσει προς το νότο.

Καλύπτεται σε μεγάλο ποσοστό από βραχώδη εδάφη, απόκρημνους βράχους και σάρες (λιθώνες), ενώ τα λίγα δάση του περιλαμβάνουν αυτοφυή κωνοφόρα.

Το βουνό είναι ενταγμένο στη λίστα των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000, ενώ συγκαταλέγεται και στους 196 σημαντικότερους βιοτόπους για τα ελληνικά πουλιά. Στην περιοχή αναπαράγεται και βρίσκεται σε αφθονία το προστατευόμενο πουλί Μουστακοτσιροβάκος (Sylvia rueppelli), που απειλείται από το παράνομο κυνήγι. Στις πλαγιές του είναι χτισμένα χωριά όπως το Κεφαλόβρυσο, η Φρουσιούνα και η Λυρκεία.