Εντοπίζεται στο ανατολικό κομμάτι του νομού Κορινθίας, βόρεια του Λουτρακίου, με τα όριά του να επεκτείνονται ως τη δυτική Αττική (όρος Πατέρα στα Μέγαρα), ενώ οι ανατολικές του απολήξεις φτάνουν ως το Ακρωτήριο των Ολμιών στον Κορινθιακό. Το μέγιστο υψόμετρό της οροσειράς αγγίζει τα 1.369 μ. στην κορυφή «Μακρυπλάγι», ενώ εξίσου γνωστές είναι και οι κορυφές «Μεγάλη Ντούσκια» (1.068 μ.) και «Πίντιζα». Οι νοτιοανατολικές παρυφές του καταλήγουν στις μυθικές Σκιρωνίδες Πέτρες (σημερινή Κακιά Σκάλα).
Το βουνό αναφέρεται ευρύτατα σε αρχαίες πηγές και σχετικά με την ονομασία του υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδοχές. Η μία τη θέλει να οφείλεται στους γερανούς που έσωσαν τον γιο του Δία Μέγαρο από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, προφυλάσσοντάς τον στο απόκρημνο βουνό, ενώ ο Παυσανίας την αποδίδει στο σχήμα των Μεγάρων που στην απόληξή τους μοιάζουν με λαιμό γερανού.
Αν και σχετικά «περιφρονημένο» από ορειβάτες και πεζοπόρους λόγω της εγγύτητάς του με την πρωτεύουσα, το βουνό διαθέτει πολυδιάστατη οικολογική ταυτότητα και γι’ αυτόν το λόγο έχει ενταχθεί στο δίκτυο προστατευόμενων βιοτόπων Natura 2000, ενώ η περιοχή Πλάτανος-Παρθί-Μύλοι έχει οριστεί ως Καταφύγιο Άγριας Ζωής. Πάνω από 950 είδη φυτών ενδημούν σε αυτό, ενώ αποτελεί και το «σπίτι» για δεκάδες απειλούμενα είδη ζώων. Το ανατολικό μέρος του βρίθει από λιβάδια, ενώ τα υψηλότερα τμήματα είναι κατάφυτα από ελατοδάση. Γεωλογικά, η σύσταση του βουνού αποδεικνύει την αρχαιότητά του, μιας και αποτελείται από ασβεστολιθικά και ηφαιστειακά πετρώματα, ενώ η ηλικία τους υπολογίζεται πριν περίπου 230-285 εκατομμύρια χρόνια. Το βουνό ενδείκνυται για πεζοπορία, μιας και υπάρχουν πολλά και καλά σηματοδοτημένα μονοπάτια.
Σε υψόμετρο 1.150 μ. βρίσκεται και η Παναγία της Φανερωμένης του Πράθι (πράρθι, πουρνάνι), ενώ γνωστή είναι και η μονή του Οσίου Ποταπίου στα 650 μ., πολύ κοντά στο Λουτράκι. Από τα Γεράνεια όρη, τέλος, πηγάζει και το νερό του Λουτρακίου που φημίζεται για τις ιαματικές του ιδιότητες.