Ακατοίκητο νησί, που ανήκει στο σύμπλεγμα των Μεσσηνιακών Οινουσσών και βρίσκεται νότια του ακρωτηρίου Ακρίτας. Είναι το ανατολικότερο νησί του συμπλέγματος. Λογικά, η σημερινή ονομασία του πρέπει να σχετίζεται με την περίοδο της Ενετοκρατίας, καθώς γνωρίζουμε από τον Ρωμαίο περιηγητή Παυσανία ότι κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Θηγανούσσα.

Πρόκειται ουσιαστικά για βραχονησίδα με θαμνώδη βλάστηση. Αν και  σήμερα είναι ακατοίκητο, υπάρχουν λείψανα κτισμάτων που μαρτυρούν ότι κατοικήθηκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Από τα σωζόμενα ευρήματα εικάζεται ότι οι κάτοικοι του νησιού ασχολούνταν με την αλατοπαραγωγή.

Συγκεκριμένα, στο βόρειο άκρο του υπάρχει σημείο που ήταν πιθανότατα αλυκή. Στα ερείπια περιλαμβάνονται πύργος και ένα πηγάδι, καθώς και υπολείμματα κτηρίου της Υστεροβυζαντινής περιόδου στην παραλία. Εικάζεται ότι το κτήριο αυτό σχετιζόταν είτε με την παραγωγή αλατιού είτε με παράκτια σηματοδότηση για ναυτικούς σκοπούς. Το νησί, όπως και όλο το σύμπλεγμα των Μεσσηνιακών Οινουσσών μαζί με το ακρωτήρι Ακρίτας στην ηπειρωτική Μεσσηνία, έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κάτοικοι των κοντινών ηπειρωτικών περιοχών έχουν αποδείξει επανειλημμένα την ευαισθησία τους ενάντια στις παρεμβάσεις στο φυσικό του περιβάλλον.