Ιστορικό νησί στην είσοδο του κόλπου του Ναυαρίνου, έκτασης 3,1 τχμ. Βρίσκεται στη ΝΔ πλευρά της Πελοποννήσου και ανήκει στο νομό Μεσσηνίας. Το νησί είναι βραχώδες και δύσβατο με απόκρημνες ακτές.

Παρότι ακατοίκητο από την αρχαία εποχή, παρουσιάζει πλούσια ιστορία. Το 425 π.Χ. αποτέλεσε θέατρο αιματηρών μαχών μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Παρόλο που οι Σπαρτιάτες είχαν οχυρώσει το  νησί, οι Αθηναίοι το κατέλαβαν, αιχμαλώτισαν τη φρουρά και πυρπόλησαν το δάσος που το κάλυπτε τότε. Κατά τη νεώτερη εποχή έγινε θέατρο μαχών μεταξύ των Ελλήνων και των τουρκικών δυνάμεων. Εδώ έλαβε χώρα μια αιματηρή μάχη μεταξύ Ελλήνων και Φιλελλήνων από την μια πλευρά και Οθωμανών Τουρκοαιγυπτίων από την άλλη. Οι Οθωμανοί κατέλαβαν το 1825 το νησί και κατέσφαξαν τους υπερασπιστές του, μεταξύ των οποίων πολλοί διακεκριμένοι αγωνιστές όπως οι Σανταρόζα, Αναγνωσταράς, Τσαμαδός, Σαχίνης, κ.α.

Στο νησί υπάρχει το μνημείο του κόμη Σαντόρε Σανταρόζα, ο οποίος είχε χρηματίσει υπουργός Στρατιωτικών της Ιταλίας, καθώς και άλλα μνημεία αφιερωμένα σε φιλέλληνες που έχασαν τη ζωή τους αγωνιζόμενοι στο πλευρό των Ελλήνων μαχητών. Υπάρχει επίσης ξύλινο εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου, που κτίστηκε το 1897 από τους Ρώσους στη μνήμη των νεκρών τους κατά τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, καθώς και το εκκλησάκι της Αναλήψεως. Στη μικρή προβλήτα του νησιού υψώνεται στήλη, στην οποία αναγράφεται η ιστορία του νησιού.