Τεχνητό δάσος στο δήμο Τρίπολης του νομού Αρκαδίας. Πρόκειται για αρχαιότατο δάσος με βελανιδιές, που καταστράφηκε από πυρκαγιές την περίοδο της Επανάστασης του 1821. Βρίσκεται στη νότια Αρκαδία σε υψόμετρο 650-1100μ. και εκτείνεται νοτίως του Μαινάλου και δυτικά του Πάρνωνα. Στο νότιο τμήμα του ανοίγεται προς την κοιλάδα της Σπάρτης. Έχει έκταση περί τα 40.000 στρέμματα και από τα βάθη του πηγάζει ο Ευρώτας, ο οποίος καταλήγει στην κοιλάδα της Σπάρτης.
Μεγάλο τμήμα της αρχικής έκτασής του μετατράπηκε σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις από τους παλαιούς κάτοικους της περιοχής. Ο δασολόγος και συγγραφέας (και βουλευτής Ροδόπης-Ξάνθης) Τάσος Στεφάνου πρότενε το 1976 την ιδέα αναδάσωσης της περιοχής με μεγάλα δέντρα, καθώς έως τότε είχε κυρίως θαμνώδη βλάστηση. Με τη βοήθεια των κατοίκων, το δάσος ξαναφυτεύτηκε με έλατα, μαύρη πεύκη και καστανιές. Πρόκειται για τον πρώτο τεχνητό δρυμό της Ελλάδας.
Στο δάσος έχει χαραχτεί μονοπάτι μήκους 14χλμ. με απόλυτο σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον. Ακολουθώντας το, ο ταξιδιώτης μπορεί να αποκτήσει μια εικόνα της περιοχής πριν την αναδάσωση. Καθώς διασχίζει το δάσος θα δει τα παλαιά κτίσματα και πολλά οπορωφόρα δέντρα (άγρια πλέον σήμερα). Τα 5χλμ. της διαδρομής γίνονται σε δασικούς δρόμους και τα υπόλοιπα σε μονοπάτι. Κατά μήκος του μονοπατιού υπάρχει σήμανση για τη διευκόλυνση των επισκεπτών, ενώ η υψομετρική διαφορά δεν ξεπερνά τα 450μ. Εδώ βρίσκονται και οι πηγές του Ευρώτα, που δημιουργούν ρυάκια κατά μήκος του δάσους δίνοντας τη δυνατότητα πόσιμου νερού στους πεζοπόρους. Για να διασχίσει κανείς το δάσος θα χρειαστεί απο 6 έως 8 ώρες.