Νοτιότερα της Αρεόπολης, στον Πύργο του Διρού, ιστορικό χωριό της Μάνης, βρίσκονταi τα σπήλαια του Διρού, ένας ισχυρός πόλος έλξης όλων όσων επισκέπτονται την περιοχή. Στο εσωτερικό του σπηλαίου ρέουν δυο υπόγειοι ποταμοί (υδάτινοι διάδρομοι), γύρω από τους οποίους έχει σχηματιστεί ένας ολόκληρος κόσμος από σταλακτίτες και σταλαγμίτες, που αφήνουν τον κάθε ταξιδιώτη άναυδο μπροστά στο απαράμιλλο φυσικό κάλλος του τοπίου.
Αρχικά τα σπήλαια ήταν χερσαία, με την πάροδο του χρόνου, ωστόσο, η στάθμη της θάλασσας ανέβηκε και μεγάλο τμήμα τους βυθίστηκε στο νερό. Έχουν μέση θερμοκρασία 18ο Κελσίου, καλό αερισμό και το νερό των λιμναίων τμημάτων είναι υφάλμυρο, καθώς βρίσκονται πολύ κοντά στην θάλασσα.
Σπήλαιο Αλεπότρυπα
Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα φυσικά μουσεία του ανθρώπου στον Ευρωπαϊκό χώρο, καθώς τα ευρήματα που εντοπίστηκαν στο εσωτερικό του μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία ήδη από τη Νεώτερη Παλαιολιθική-Νεολιθική Εποχή.
Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε τυχαία από τον Αποστόλη Λαμπρινάκο, όταν ο σκύλος του, κυνηγώντας μια αλεπού, χώθηκε στη τρύπα του σπηλαίου και βγήκε μετά από τρεις μέρες. Πρόκειται για μια διώροφη κοίτη, υπόγειου ποταμού, με γνωστό μήκος τα 270 μέτρα και μήκος διαδρόμων τα 600 περίπου μέτρα.
Βασικοί σταθμοί στη διαδρομή των επισκεπτών, είναι ο σταλαγμίτης «Ελιά», στον πρώτο θάλαμο, κοντά στον οποίο βρέθηκε εργαστήριο ψησίματος και πλασίματος πήλινων αγγείων, αλλά και ο «Τόπος Λατρείας», ο οποίος διαθέτει τον πιο περίτεχνο στολισμό, ο οποίος έχει μαυρίσει από τα δαδιά, που χρησιμοποιούσαν κατά τη διάρκεια των θρησκευτικών εκδηλώσεων.
Σπήλαιο Βλυχάδας ή Βλυφάδας
Το σπήλαιο Βλυχάδας ή Γλυφάδας έχει χαρακτηριστεί το ωραιότερο του κόσμου στο είδος του, ανάμεσα στο Zaita της Βηρυττού και το Padirac της Γαλλίας. Βρίσκεται στο μυχό του όρμου Δίρου Μάνης 220 μέτρα δυτικά του Σπηλαίου Αλεπότρυπα, και προκαλεί δέος σε κάθε ταξιδιώτη.
Κατά το διάστημα 1949-1966 το ζεύγος σπηλαιολόγων Ιωάννης και Άννα Πετροχείλου, εξερεύνησαν πάνω από 2.500 μέτρα λιμναίων διαδρόμων και 300 μέτρα χερσαίων. Το 1970 ξεκίνηση η πρώτη συστηματική υποβρύχια εξερεύνηση, με την ομάδα να φτάνει σε 300 μέτρα μήκος, ενώ ακόμα δεν γνωρίζουμε τον τελικό αριθμό. Το λιμναίο διανοίγεται σε δύο κεντρικούς πλοκάμους και χωρίζεται από το «Σταυροδρόμι» σε τέσσερα μέρη. Για τη διευκόλυνση των επισκεπτών ανοίχτηκε τεχνητή είσοδος 100 μέτρα αριστερά από τη φυσική, ενώ πραγματοποιήθηκε και τεχνητή ένωση των δύο πλοκάμων, προκειμένου η τουριστική διαδρομή να διαγράφει κύκλο.
Βασικός σταθμός του λημναίου είναι τα «Βενετσιάνικα Κανάλια» που ακολουθούν στο «Μεγάλο Ωκεανό», ο οποίος είναι το μεγαλύτερο τμήμα του σπηλαίου, κατάλευκα στολισμένος και γεμάτος σταλαγμίτες. Εδώ υπάρχουν και αρκετοί πνιγμένοι θάλαμοι, οι οποίο ανακαλύφθηκαν από Γερμανούς σπηλαιολόγους, καθώς και ένας σκελετός άγνωστου ζώου.
Ανάμεσα στα άλλα ευρήματα του σπηλαίου υπάρχουν: οστά ιπποπόταμου (του μεγαλύτερου στην Ευρωπαϊκή ήπειρο), ύαινας, πάνθηρα, καθώς και κεραμική, στοιχεία που μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία.
Σπήλαιο Καταφύγι ή Καταφύγγι
Κοντά στο χωριό Σελίνιτσα, στη Λακωνική Μάνη, βρίσκεται άλλο ένα σημαντικό σπήλαιο. Δημιουργήθηκε από τα νερά κοίτης ποταμού, τα οποία αλλαζοντας συχνά στάθμη, διάνοιξαν ένα πολύπλοκο σύστημα καναλιών. Βάσει των ευρημάτων στο χώρο, το σπήλαιο φαίνεται πως εξυπηρετούσε ως καταφύγιο (από όπου και πήρε το όνομά του), αλλά και ως χώρος λατρευτικών εκδηλώσεων.
Βασικό χαρακτηριστικό του είναι ότι έχει διανοιχτεί σε μάρμαρο, γεγονός που ενισχύει το μεγαλόπρεπο στολισμό του, ενώ το κυριότερο αξιοθέατο του σπηλαίου είναι ένας δίσκος με διάμετρο 0,40 μέτρα που αιωρείται στον τοίχο, σε 3 μέτρα ύψος και στηρίζεται μόνο από το 1/10 της περιφέρειάς του.
Πληροφορίες
Ωράριο: 8.30 – 15.00 από Οκτώβριο έως Μάιο και 8.30 – 17.30 από Ιούνιο έως Σεπτέμβριο
Τηλ. επικοινωνίας: 27330-52222
Πηγή: «Τα Σπήλαια της Ελλάδας», Άννα Πετροχείλου, Αθήνα 1984, Εκδοτική Αθηνών