Ονομαστή καστροπολιτεία στο νοτιοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου, που άρχισε να διαμορφώνεται από τον 7^ο μ.Χ. αιώνα. Το κάστρο, ωστόσο, είναι ενετικό κτισμένο στα τέλη του 13^ου αιώνα και αποτελεί εξαιρετικό δείγμα της βενετσιάνικης φρουριακής αρχιτεκτονικής. Είναι τετράγωνο και αποτελείται από δύο σειρές τειχών. Στη δυτική πλευρά και στο υψηλότερο σημείο διακρίνεται η ακρόπολη. Το νότιο άκρο καταλήγει σε βράχια στη θάλασσα, ενώ η κεντρική είσοδος, μια μεγάλη τετράγωνη πύλη που οδηγούσε στον οικισμό εντός του κάστρου, βρίσκεται στη βόρεια πλευρά. Στη βορειοανατολική σώζεται μεγάλος τοίχος, ενώ στη θέση του πρώτου βυζαντινού φρουρίου υπάρχει σήμερα γυναικείο μοναστήρι.

Το 1209 οι Ενετοί κατέλαβαν την Κορώνη και δημιούργησαν μια δεύτερη εξωτερική αυλή, η οποία είχε τετραπλάσια έκταση. Την οχύρωσαν με πύργους και πολεμίστρες ενώ παράλληλα ενίσχυσαν και όλα τα άλλα οχυρωματικά τμήματα του φρουρίου. Στο εσωτερικό του υπήρχαν οικίες και καταστήματα, τα οποία αργότερα καταστράφηκαν. Στην ανατολική πλευρά υπήρχε μια δεύτερη αμυντική γραμμή, που ανατινάχτηκε κατά την πολιορκία από τον Μοροζίνι. Στο δυτικό άκρο υπάρχει οχυρό που έκτισαν οι Ενετοί το 1463, το οποίο καταστράφηκε και ξανακτίστηκε μετά το 1685, ενώ σήμερα στο σημείο αυτό διατηρείται και ένας οκτάγωνος τουρκικός πύργος. Μέσα στο κάστρο υπάρχει η βυζαντινή εκκλησία της Αγ. Σοφίας του 12^ου αιώνα. Το 1500, οι Τούρκοι κατέλαβαν την Κορώνη, το 1532 ωστόσο κατελήφθη από τους ιππότες της Μάλτας και το στόλο του αυτοκράτορα Καρόλου Β’. Το 1534 ξαναπέφτει στα χέρια των Τούρκων. Εκείνη την περίοδο, περίπου 2000 κάτοικοι μεταφέρθηκαν στην Κάτω Ιταλία. Το 1685 ανακαταλήφθηκε από τους Ενετούς και το 1715 από τους Τούρκους. Το 1770, κατά τα Ορλωφικά, καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς. Τελικά, το 1828 περιήλθε στα χέρια του στρατηγού Μαιζών, επικεφαλής του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στην Πελοπόννησο, και λίγο αργότερα παραδόθηκε στους Έλληνες. Σήμερα στο κάστρο ζουν δύο οικογένειες, ενώ υπάρχουν και άλλα σπίτια, το γυναικείο μοναστήρι, ελαιόδενδρα και αμπέλια. Η είσοδος είναι ελεύθερη, αλλά η επίσκεψη δεν είναι δυνατή σε όλα τα σημεία του.