Απέχει 15χλμ. από την Καλαμάτα. Ο Παυσανίας το αναφέρει με τη φράση «Χοιρείος νάπης», δηλαδή «κοιλάδα των χοίρων», και σύμφωνα με τις περιγραφές του αποτελούσε το φυσικό σύνορο μεταξύ Μεσσηνίας και Λακωνίας. Ξεκινά από την κορυφή του Ταϋγέτου (περιοχή Νεραϊδοβούνας, υψόμετρο 2031μ.) και καταλήγει στο Μεσσηνιακό κόλπο στην ακτή της Σάντοβας. Λέγεται και Φαράγγι της Κοσκάρακας, ειδικά στο σημείο που είναι εγγύτερο προς την θάλασσα. Ένα από τα αξιοθέατα του φαραγγιού είναι το πέτρινο γεφύρι (κοντά στα Πηγάδια) με τα δυο τόξα το ένα πάνω στο άλλο, που ενώνει τις δυο πλευρές του σε αυτό το ιδιαίτερα στενό σημείο. Τα γραφικά καλντερίμια στα Πηγάδια και στην Αλτομίρα αποτελούν τη φυσική δίοδο προς το φαράγγι, ενώ η πρόσβαση γίνεται από την παλαιά οδό Καλαμάτας-Κάμπου, στο γεφύρι της Κοσκάρακας, από τις Γαϊτσές ή από το χωριό Αναβατή, καθώς και από το Καταφύγιο ΕΟΣ Σπάρτης. Από την κοίτη του ποταμού, στο τμήμα προς την έξοδό του στη θάλασσα, βλέπει κανείς άλλα δυο γεφύρια. Το μικρότερο είναι πέτρινο, έχει μια καμάρα και κτίστηκε γύρω στο 1850 για τους πεζούς, ενώ από πάνω υπάρχει άλλο ένα τσιμεντένιο του 1830 για τα αυτοκίνητα. Σήμερα κατασκευάζεται ακόμη ένα πιο σύγχρονο. Η πεζοπορία στο φαράγγι αποτελεί μοναδική εμπειρία, καθώς προσφέρει ένα θαυμάσιο θέαμα με μια πληθώρα γεωλογικών φαινομένων, όπως κατακόρυφες πλαγιές, έντονες πτυχώσεις και ρήγματα στα πολύχρωμα πετρώματα. Η ασφαλέστερη εποχή για να το διασχίσει κανείς είναι η άνοιξη και η αρχή του καλοκαιριού.